Εξερευνόντας το χωριό

Εκκλησίες
Από παλιά η Σαμαρίνα ήταν ξακουστή για τους ζωγράφους-αγιογράφους της, σε όλο τον ελληνικό κόσμο. Στις πολλές εκκλησίες που υπάρχουν στο χωρίο διασώζονται στους τοίχους τους πολλά έργα τους. Ο σημαντικότερος ναός του χωριού είναι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγία - Stamaria mare) ο οποίος ιδρύθηκε το 1819 με το παρεκκλήσι των Αγ. Αποστόλων.

Χαρακτηριστικό του ναού, που τον κάνει και μοναδικό, είναι το πεύκο που βρίσκετε πάνω από το ιερό και αποτελεί σήμα κατατεθέν της Σαμαρίνας. Να τονίσουμε ότι οι ρίζες του δένδρου δεν είναι ορατές. Διάφοροι μύθοι και παραδόσεις υπάρχουν για αυτό το δένδρο. Μια από αυτές τις παραδόσεις αναφέρει ότι κάποτε δύο μοναχοί προσπάθησαν να κόψουν το δένδρο αλλά δεν τα κατάφεραν καθώς απεβίωσαν. Η αλήθεια είναι φυσικά ότι το δένδρο έχει ρίζες οι οποίες διαπερνούν τα τοιχώματα του ιερού.

Ακόμη ένας σημαντικός ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία. Είναι ο ναός Γενέσιου της Θεοτόκου, ή αλλιώς Μικρή Παναγία (Stamaria nica). Χτίστηκε το 1864 και δίπλα του στέκει το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων.

Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία που χρίστηκε το 1795 και στον περιβάλλον χώρο δεσπόζουν τεράστια έλατα.

Η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου με το παρεκκλήσι των Αγ. Αναργύρων χτίστηκε το 1840 και διαθέτει αξιόλογο τέμπλο παλιές εικόνες και ενδιαφέρουσες αγιογραφίες.



Στη ίδια γειτονία συναντά κανείς και τον ναό του Αγ. Δημητρίου του Νεομάρτυρα (1957). Ο Άγιος Δημήτριος εκ Σαμαρίνης ήταν μαθητής του Κοσμά του Αιτωλού.



Ο ναός του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού κατασκευάστηκε το 1943 και είναι αφιερωμένος σε έναν από τους μεγαλύτερους διδασκάλους του Γένους, μαχητή της Τουρκοκρατίας και οδηγό των αμαρτωλών στον δρόμο της απελευθέρωσης. Είναι από τα ελάχιστα κτίρια στη Σαμαρίνα που η σκεπή του είναι πετρόχτιστη.



Ο ναός των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ χτίστηκε το 1975 και είναι ένας μικρός ναός που βρίσκετε έξω από το χωρίο σε απόσταση 2 χλμ.



Η μονή της Αγία Παρασκευής βρίσκετε 5 χμ νότια του χωριού και χτίστηκε το 1713. Ιδρυτές της ήταν οι μοναχοί Νικηφόρος και Διονύσιος. Είναι βυζαντινού ρυθμού και στο εσωτερικό του θα θαυμάσετε υπέροχες τοιχογραφίες των ντόπιων αγιογράφων. Το μοναστήρι πρόσφερε πολλά στο έθνος κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και ήταν κέντρο κλεφτών και αρματολών. Σημαντικός ήταν και ο ρόλος της μονής στον πόλεμο του 1940 καθώς υπήρξε κέντρο τον ανταρτών.

Στην ίδια περιοχή βρίσκετε και ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (1813). Η τοποθεσία στην οποία βρίσκονται ο ναός και η μονή βρίσκονται την περιοχή που ήταν παλιά το χωριό. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να μετακινήθηκαν λόγο των πολλών φιδιών που υπήρχαν εκεί και αποτελούσαν κίνδυνο για τα παιδιά τους.



Βρύσες



Χαρακτηριστικό του χωριού αποτελούν τα πολλά νερά! Βγαίνοντας κανείς από τα όρια του χωριού συναντά πολύ συχνά ρυάκια τα οποία καταλήγουν σε κυρίως ποτάμια και πολλές πηγές. Εντός των ορίων του χωριού, οι βρύσες που υπάρχουν διάσπαρτες δροσίζουν με το κρύο νερό τους επισκέπτες. Είναι όλες πέτρινες και κατασκευάστηκαν επί Τουρκοκρατίας. Μερικές από αυτές είναι : της "Μεγάλης Παναγιάς", της "Μικρής Παναγιάς", η "Γκραβάνη", η "Χατζή", η "Παπακύργια", η "Παπαζήση", η "Κυπριτζή", η "Μπίζιου", η "Πέντα", η "Λεσούρα", η "Ζέκιου".



 Μουσείο



Στην κοινότητα της Σαμαρίνας στεγάζετε το λαογραφικό μουσείο του χωριού. Εκεί φυλάγονται και εκτίθενται στο κοινό παραδοσιακές στολές, κοσμήματα, έγραφα, φωτογραφίες, παλιά εργαλεία. Θα δείτε επίσης και κάποια υφαντά και κεντήματα τα οποία είναι παραδοσιακά μεν αλλά δεν είναι παλιά.



 Σχολείο & Βιβλιοθήκη



Το πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της Σαμαρίνας είναι το σχολείο. Παλιότερα το σχολείο λειτουργούσε κανονικά και τα παιδιά πήγαιναν 6 μήνες σχολείο στην χειμερινή τους κατοικία και 6 μήνες στη Σαμαρίνα. Χρησιμοποιείται, πλέον, για να φιλοξενήσει ομιλίες και εκθέσεις. Στον χώρου του σχολείου στεγάζεται και η βιβλιοθήκη. Φιλοξενεί πολλά βιβλία τα οποία προέρχονται κυρίως από δωρεές Σαμαριναίων.



Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το διαδίκτυο